Woensdag 21 juni: Can Tho (Mekong Delta)

Vanmorgen zijn we om half 7 opgestaan om op tijd bij het busstation te zijn. Rond 8 uur namen we een taxi naar het buro van de bustickets door het drukke verkeer van Ho Chi Minh City.

                                         

Daar kochten we kaartjes van 110.000 dong (€4) per stuk voor de bus van 1,5 uur later naar Can Tho in de Mekong Delta . We verzonnen om dan maar met de rugzakken naar een plek te zoeken waar we even koel konden zitten, maar dat bleek niet te vinden in de buurt. Onderweg liepen we over een kleine markt en kon ik ineens geen foto's meer maken met mijn fototoestel. In een vlaag van verstandsverbijstering drukte ik na de vraag of ik wilde formatteren op ja en toen was ik dus al mijn eerder gemaakte foto's van van de vakantie kwijt. Gelukkig wist Maarten de meeste foto's van het kaartje na de vakantie nog te redden. 

Na een rondje gelopen te hebben verzonnen we dat we wel konden vragen of we de bagage op het kantoortje neer mochten zetten, maar toen we daar aankwamen hoorden we dat we gelijk meekonden met de bus. We werden in een klein busje gepropt. Met z’n drieën  op een bankje, bloedheet, weinig beenruimte en de handbagage op schoot. Niet echt comfortabel als we daar een uur of 4 in moesten zitten.  

Gelukkig bleek na een kwartier dat we op een veel groter busstation afgezet werden. 

Daar waren (ook weer erg warme i.v.m. kapotte airco) wachtruimtes waar we zijn gaan zitten. Er kwamen om de 5 minuten mannen met stokbroden te koop langs. Erg grappig. 

Zo’n 10 minuten voor tijd gingen we maar eens kijken waar we de bus precies moesten hebben en toen hoorden we dat hij net vertrokken was. Het horloge van Maarten bleek achter te lopen. 

Ook hier was iedereen weer erg behulpzaam.  We werden direct meegenomen naar een kantoortje waar de tickets binnen een paar minuten omgeboekt waren. De sleeperbus zou een half uur later gaan. Daarin lig je half in de bus. Dat zagen we niet zo zitten, dus namen we de bus van een uur later en iets over 11 uur vertrokken we naar de Mekong Delta. 

Onderweg was er 20 minuten pauze op een groot busstation waar we even snel naar de wc konden.  Op het busstation was ook een grote keuken, maar we durfden het niet aan daar een maaltijd te bestellen omdat we niet wisten hoe lang dat zou gaan duren. We kochten in plaats daarvan ons eerste broodje bahn mi en die was erg lekker.

Aangekomen op het busstation in Can Tho was er even verwarring over hoe we verder moesten, maar we werden vrijwel gelijk weer een ander busje in gedirigeerd. Die bleek ons gelijk naar het West hotel  te brengen. Top geregeld!

Dit hotel is iets minder luxe dan het vorige en ligt aan een drukke markt. Zodra je een voet buiten het hotel zet sta je tussen de bakken met nog net levende vissen en kikkers en enorme hoeveelheden kruiden en groenten. 

Het was inmiddels al tegen 5 uur en we wilden een tourtje boeken voor de dag erna om naar de drijvende markt te gaan. We gingen dus maar gelijk door op zoek naar een tour bureautje. Dat was nog niet eenvoudig.  We werden direct belaagd door een sloffend oud vrouwtje die ons een boottour naar de drijvende markt wilde verkopen. 

Omdat ik ook een cacaoplantage wilde bezoeken sloegen we haar aanbod af. Ze sprak geen woord Engels (behalve de scheldwoorden die we uiteindelijk over ons heen kregen toen ze doorkreeg dat we echt geen zaken gingen doen) en bleef maar achter ons aanlopen. Toen we even op een terrasje gingen zitten om iets te drinken dachten we dat we haar afgeschud hadden, maar toen bleek ze zich te verschuilen achter 2 mannen op een brommer. Telkens kwam haar hoedjeshoofd boven de mannen uit om te kijken of we er nog zaten. In het begin was het erg grappig maar later werd ze echt irritant. Ze werd steeds grover en toen ze ging schelden heeft Maarten haar een grote mond terug gegeven. Toen droop ze af.
Het tourburo waar we voor 550.000 dong (€20) per persoon een boottocht met bezoek aan de drijvende markt boekten vond het geen enkel probleem diverse telefoontjes te plegen om de tour aan te passen. We skipten een drijvende markt en konden in plaats daarvan naar de cacaofarm. Het tourburo ging bijna dicht toen we aankwamen en we waren blij dat we dit geregeld hadden. Als je aan het eind van de middag ergens aankomt en voor de volgende ochtend iets wilt boeken is het toch altijd spannend of dat nog lukt. We gingen dus blij naar buiten.

Terwijl ik even snuffelde in een supermarkt dronk Maarten intussen een iced coffee met jelly. Hij vond de jelly niet perse een succes. Onderweg naar het hotel vonden we de foodmarkt waar ik graag wilde eten. Ook weer erg grappig. In de middenberm van een straat  stond het bomvol met eetstalletjes met uiteenlopende hapjes. Daaromheen de lokale kopers op hun scooters. Mensen stonden gewoon met draaiende scooters in de rij. Het stonk er dus ook nogal. Vreemde gewoonte! We aten vast een Vietnamese pizza die wat mij betreft de lekkerste tot nu toe was. En liepen daarna terug naar het hotel om even te zwemmen. Het zwembad is half overkapt en niet heel gezellig. Het rook er gek en er vlogen steeds zwaluwen of vleermuizen onder het (best lage) plafond. Aangezien ik het niet zo heb op gevogelte en alles wat daarop lijkt was ik er al vrij snel weer uit.  Het uitzicht vanuit het zwembad was wel er leuk. Je kijkt er over de markt, de rivier en de stad.

We liepen weer terug naar de foodmarkt en hebben erg lekker gegeten. Eerst Japanse dikke poffertjes met inktvis, daarna een Thaise bananenpannenkoek en eend met rijst en groenten. Van alles samen een portie zodat we meer konden proeven. Je eet er of staand of bij sommige stalletjes op piepkleine krukjes. 

We lagen deze avond vroeg op bed. Het ging ook precies een beetje regenen toen we terug liepen dus dat was goed getimed. Morgen om 4.15 uur de wekker voor onze tocht naar de drijvende markt en de cacaoplantage.