Zaterdag 17 juni en zondag 18 juni: Ho Chi Minh City

Vanmorgen om 8 uur namen we de bus naar het station waar we overstapten op bus 300 naar Schiphol. We hadden thuis al ingecheckt en konden op Schiphol ook zelf de bagage inchecken. Het vliegtuig viel beetje tegen vergeleken met eerdere lange vluchten. Als degene voor je de stoel in de slaapstand zet is het wat minder lekker op het beeldscherm kijken. Het eten was ook niet echt lekker. Ik had kip met rijst en paddenstoelen en Maarten zeebaars met linzen en erwtenpuree. Wel een lekker chocolade ijsje als dessert. Er werd regelmatig rondgegaan met drinken en ’s nachts kon je zelf drinken of iets kleins te eten pakken. We hebben allebei een uurtje geslapen, meer lukte niet.

De klok ging eerst naar Hong Kong tijd, 6 uur vooruit. Na Hong Kong weer uur terug. In Hong Kong hadden we anderhalf uur overstap tijd. Tijdens de vlucht naar Ho Chi Minh City kregen we nog een keer ontbijt. Maarten zijn eerste ontbijt was rijstpap met seafood en die viel nogal tegen, dus hij vond het niet erg dat hij nu een omeletje kon kiezen. We vonden het allebei een erg lange vlucht, konden onze draai niet echt vinden. Tijdens de laatste vlucht hebben we uit verveling heel veel potjes spider solitaire gespeeld.

Op het vliegveld in Ho Chi Minh hebben we taxi genomen. Op het vliegveld is een balie waar je kunt betalen voor een taxi en dan ga je naar de taxistandplaats waar je vervolgens een taxi toegewezen krijgt.  De taxi kostte 220.000 dong (€ 8). Het was een minuut of 20 rijden naar het hotel.

Behalve de hitte was het eerste dat opviel de drukte in het verkeer. Niet normaal hoeveel brommers en scooters hier rijden.

We konden om 1 uur de kamer in. Tot die tijd hebben we even rondgelopen in de buurt van het hotel. We hebben ons gelijk ontzettend laten naaien door een man met kokosnoten. De man liep met een stok met 2 manden met kokosnoten op zijn schouder en begon een praatje. Waar komen jullie vandaan enz. Op een gegeven moment hing hij de manden bij Maarten om zijn nek om te laten voelen hoe zwaar het was. Daarna maakte hij een kokosnoot open. We waren al zo’n 30 uur onderweg, hadden bijna niet geslapen en moesten wennen aan de hitte en de drukte. Dan stink je daar dus in. We betaalden 150.000 dong (€ 5,5) voor 2 kokosnoten. Bij het restaurant waar we iets daarna lunchten stonden ze op de kaart voor 32.000 dong (1,20). Slim gedaan van het meneertje en dom van ons. In de dagen daarna zijn we nog veel vaker aangeklampt maar stonken we er uiteraard niet meer in. Het was vaak al genoeg om te melden dat we al wisten hoe zwaar de manden waren.

We liepen even over de Bin Than markt waar je om de meter aangesproken wordt met de vraag of je iets wilt kopen. Zeker niet de leukste markt die we deze vakantie gezien hebben.

We lunchten dichtbij het hotel bij Barbecue Garden. We bestelden Krab loempia’s, gebakken knoflookrijst en 2 stokjes met varkensvlees die we zelf moesten barbecueën. Erg leuk om te doen en het eten was er erg lekker.

Teruggekomen in het Central Palace Hotel  was onze panorama kamer klaar, maar die bleek  op een blinde muur uit te kijken. Dat vonden wij niet zo’n goed idee, dus vroegen we een andere kamer. Dit was geen enkel probleem en een paar verdiepingen hoger kregen we een iets kleinere kamer met prachtig uitzicht.
We hadden het inmiddels zo warm dat we maar gelijk zijn gaan zwemmen.  Er was een mooi zwembad op het dak met lekker koud water en een prachtig uitzicht over de stad.

Omdat we de vermoeidheid inmiddels zwaar toesloeg hebben we 1,5 uur op bed gelegen. We waren daarna nog steeds moe maar zijn toch maar op pad gegaan.
In nederland hadden we geprobeerd kaartjes voor de trein naar Nha Trang te regelen. Dit was niet gelukt. We konden steeds wel reserveren, maar de betaling lukte niet. Zonder betaling vervalt je reservering en uiteindelijk mochten we niet eens meer reserveren. Ook de optie “ betaal later” hielp niet. Later hoorden we dat dit altijd zo werkt. Je kunt wel kaarten reserveren, maar je moet dan op het station waar je vertrekt je kaarten gaan betalen. Heel bizar! Als je daar zelf niet bent moet je iemand anders voor je laten gaan. Als je kaarten via een tour bureau regelt betaal je dus ook extra omdat er iemand naar het station moet. Soms scheelt dat maar weinig, maar het tour bureautje waar we informeerden rekende 550.000 (€ 20) dong per kaartje voor een ticket en later op station betaalden we 696.000 dong (€ 25,50) voor 2 tickets.

We zijn lopend naar het station gegaan. We vinden de stad tot nu toe niet heel mooi (wel leuk!) en het is enorm druk met scooters en taxi’s. Op het station hebben we kaarten aan het loket gekocht. We moesten eerst een nummertje trekken bij een apparaat met 2 knoppen. Uiteraard hadden we geen idee welke knop we moesten hebben, maar al snel wees iemand voor ons de goede knop aan.

Bij het loket konden we redelijk met Engels terecht en al snel gingen we met de kaarten op zak weer terug. Het was half 7 en het was inmiddels donker geworden. We besloten ook terug weer te lopen en onderweg te eten. Het restaurant waar we aten lag op de route en had een uitgebreide kaart.

Het bestellen was nog niet eenvoudig i.v.m. de taal. Zo kregen we te horen dat we de gevulde inktvis beter niet konden bestellen en de kikkerbillen die we bestelden zijn nooit op tafel gekomen. Dat gaf niets want we bleken meer dan genoeg besteld te hebben. We kregen er een specialiteit van het huis bij. In een kleipot gebakken rijst die met veel vertoon in het restaurant kapot geslagen wordt waarna de rijst door de hel zaak heen op een bord gegooid wordt. Leuk om te zien en het eten was erg lekker.

Het hotel heeft een rooftopbar waar we ons een beetje op verheugd hadden. Het was er alleen helemaal niet gezellig. Erg kaal en keiharde, niet echt sfeer verhogende muziek. Ondanks de zere voeten na erg veel gelopen te hebben vandaag zijn we er toch nog maar even op uit gegaan. In de buurt hebben we op een terras een mojito en een biertje gedronken en daarna zijn we in het hotel als een blok in slaap gevallen.