Statcounter

maandag 15 januari 2018

Zaterdag 24 juni: Ho Chi Minh City

Om half 9 waren we in de ontbijtzaal waar het behoorlijk druk was. Ook hier weer een uitgebreid buffet, maar niet echt lekker.


Na het ontbijt is Maarten nog even op bed gaan liggen. Hij is al een paar dagen verkouden en daardoor een beetje brak.

Vanuit het raam van de kamer filmde ik een stukje voor een indruk van de herrie in de stad. Het verkeer raast dag en nacht door en er is altijd getoeter.


Om 11.15 uur waren we bij het station en we konden gelijk de trein in. Dit was de trein die we thuis geprobeerd hadden te boeken. In de wagon waren voornamelijk 2 zitters; voor- en achteruit. In het midden waren 2 bankjes tegenover elkaar en daar zaten wij. Daar waren we niet zo blij mee, want er zaten ook voetsteunen aan de banken. Je zat dus met je benen ongeveer tussen de benen van de overburen. Niet heel comfortabel als je uren in de trein moet zitten. Als er niemand tegenover ons had gezeten was dat voetenbankje juist weer heel lekker geweest. De stoelen konden ook nog naar achteren. Daardoor zit degene achter je dan weer ongemakkelijker. Maar de Vietnamezen zijn wel wat gewend.



Onderweg naar de restauratiewagen kwamen we door de wagon met houten banken. Daar lagen ook nog mensen op rieten strandmatjes op de grond onder de banken tussen half leeg gegeten kommetjes eten. Dus eigenlijk hadden we niets te klagen natuurlijk. Maar ik heb sinds mijn trombosebeen van een paar jaar geleden toch liever wat meer ruimte tijdens lange zitten.We aten wat rijst met zurige groenten en wat vlees en dat was redelijk.



We waren blij toen we om half 9 eindelijk op station Nha Trang kwamen waar we eruit mochten. We pakten weer voor een paar euro de taxi en werden bij hotel An Vista.  Alle verplaatsingen lopen eigenlijk steeds vlekkeloos. Mensen zijn heel behulpzaam en er is altijd wel iemand die begrijpt wat er moet gebeuren.

In het hotel kregen we een upgrade naar de honeymoonsuite. In eerste instantie waren we daar blij mee, maar het bleek toch een klein beetje tegen te vallen. De prachtige juccuzzi bleek anderhalf uur nodig te hebben om tot het minimale waterniveau te komen.



Omdat we graag 2 aparte bedden wilden hadden ze een klein vouwbedje tussen de muur en het tweepersoonsbed gepropt en de kamer lag naast de liften. De kamer zat naast de trap naast de bar dus heel de avond heb je lawaai van mensen die van de bar naar de lift gaan. Kortom, we hebben wel eens een betere kamer gehad. Ze waren er ook nogal bang dat er iets gestolen werd want we moesten met een hele lijst in de hotelkamer kijken of het er allemaal wel was. Dit is ons meermalen op het hart gedrukt. Ik had al wel gehoord dat Nha Trang vol met Russische toeristen zit die zich niet allemaal even beschaafd gedragen. Wij hebben er geen wangedrag gezien, maar werden regelmatig in het Russisch aangesproken en menukaarten zijn ook vaak in het Vietnamees en Russisch. Er gaat een rechtstreekse vlucht, het is betaalbaar en Russen hebben geen visum nodig.

Het was inmiddels al tegen 10 uur en we moesten dringend iets eten. We zijn een stuk over de boulevard gaan lopen en in een van de eettentjes met seafood gaan zitten. We bestelden gegrilde gambas en gebakken rijst met seafood.


Voordat we naar bed gingen moesten we natuurlijk in het bubbelbad. Het werd geen lekker vol bad, want dat duurde veel te lang.


We hoeven dit ook geen tweede keer, maar het was wel leuk om eens in je hotelkamer met vet uitzicht in een bubbelbad te zitten. Om 00.45 uur lagen we op bed.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten