Zondag 2 juli: Dong Hoi

Na een niet bijzonder ontbijtbuffet (ook hier wordt het weer een paar dagen getoast brood met omelet) liepen we 9 uur naar de markt. Het is hier helemaal niet toeristisch en we hadden veel bekijks. Op de markt werden vooral veel vis, vlees en groenten verkocht. Alles is ook supervers. Het is lang geleden dat we zo’n authentieke markt zagen. We zien hier op de markten steeds al levende vissen in veel te kleine laagjes water en kikkers en gevogelte in te kleine hokjes, maar op deze markt was het allemaal nog een graadje erger. Ik zei op een gegeven moment dat ik dacht dat ze ter plekke duiven gingen slachten, maar ze bleken levend geplukt te worden. We zijn maar niet blijven kijken hoe de beesten verder verging.

De verkopers vonden het erg leuk als we foto’s van ze maakten ook al werden ze er verlegen en lacherig van. Ik vind het zelf ook altijd wat ongemakkelijk waardoor ik de foto’s te gehaast ga nemen en ze dus lang niet zo mooi worden als ik wil. We worden hier zelf ook als een bezienswaardigheid gezien en zouden de komende dagen nog met heel wat mensen op de foto gaan.

Terug in het hotel hebben we even gezwommen in het kleine zwembad van het hotel. De vakantie in Vietnam is begonnen en daardoor zijn er steeds meer families in de hotels. Zeker in dit hotel. Het is een drukte van belang op de gangen en mensen laten vaak ook de kamerdeur openstaan. Het is dus ook wat lawaaierig, al hebben we er op de kamer niet echt last van.

We wilden naar Dong Hoi om de grotten te zien. Dat is wel op eigen houtje te doen, maar ook best een gedoe met openbaar vervoer. We besloten dus een tour te boeken. Het was even zoeken naar een tour die de grotten deed die wij wilden zien, maar Hotel Nam Long waar we uiteindelijk geboekt hebben had precies wat we wilden. Eerst een bezoek aan de Paradise Cave en na de lunch de Phong Na Cave. We wilden ze in die volgorde omdat de Phong Na Cave ons veel mooier leek. Dat bleek ook zo te zijn dus die volgorde was een goede beslissing. Onderweg naar het Nam Long dronk ik bij het Treehugger café een heerlijke watermeloensap en Maarten had zo’n lekkere icecoffee dat hij er de volgende dag nog een wilde.

Treehugger Cafe is een erg gezellig en relaxed zaakje, mooi ingericht en goed eten en drinken. We kregen op het gemak wat uitleg over dong hoi en mochten een boekje met een wandeling door de buurt lenen. Dat hebben we niet gedaan omdat we niet wisten of we terug zouden komen, maar het was leuk de info door te lezen. Het meisje van het cafe zei er al wel bij dat er eigenlijk niets te doen is in Dong Hoi. Dat klopte ook wel. We hebben wat door de buurt gelopen. De straten en huizen waren best mooi, maar niet echt interessant. Het was er ook helemaal uitgestorven. De dag na de grotten zouden we ook nog in Dong Hoi doorbrengen en we hadden geen idee wat we er zouden moeten doen.

We lunchten bij de 7th Heaven omdat dit tentje op Tripadvisar ontzettend goede reviews kreeg. We zaten er alleen, dat was al niet zo gezellig en ook het eten viel erg tegen. De loempia’s die we kregen vonden we niet lekker. We bestelden 2 verschillende soorten varkensvlees met rijst en die smaakten eigenlijk hetzelfde. Wij zouden hier niet nog een keer gaan eten, maar de reviews zijn zo goed dat ik niet goed snap waarom wij het niet zo lekker vonden. Mijn darmen raakten ook nogal van slag van het eten en ik heb grote moeite moeten doen om de wc van het hotel te halen op de terugweg.

Omdat Dong Hoi nogal saai bleek verzonnen we dat we de treintickets zouden kunnen proberen om te boeken om een dag eerder terug naar Hoi An te gaan. We vertrokken met de taxi naar het station en probeerden uit te vinden hoe we moesten omboeken. Na een wat verwarrend gesprek kregen we zonder extra kosten kaarten voor een dag eerder en pakten we de taxi weer terug.

We kochten er wat cola light voor in het hotel, maar dat smaakte wat raar. Het bleek 4 maanden over de datum.

Terug in het hotel hebben we nog een keer gezwommen om af te koelen en rond half 6 zijn we gaan lopen om iets te eten te zoeken. Ik had gelezen over stalletjes met seafood langs het strand en daar wilden we heen. We liepen net zo lang langs het water (langs een verlaten parkje en niet echt interessante straten) tot we bij tientallen mini restaurantjes met plastic stoeltjes kwamen.  We wisten niet goed hoe we het aan moesten pakken en liepen dus maar besluiteloos alle standjes af. We zagen 2 soorten eettentjes: de stalletjes en grote ongezellige drijvende restaurants waarbij je vis kunt kiezen die in een net onder het restaurant in de rivier zwemt.

Uiteindelijk zijn we maar gewoon ergens bij zo’n stalletje gaan zitten daar kregen we hulp  van een man die een beetje Engels sprak. Hjj heeft schelpen en gestoomde en gegrilde inktvis voor ons besteld. Er werden wat blikjes lauw bier naast ons tafeltje gezet en een glas met ijs.  De schelpen werden met ananas en groene, een beetje harde slierten geserveerd. Niet echt lekker, maar de schelpdieren waren heerlijk.

Daarna kwam er een bakje met gekookte pinda’s in de dop. Die smaakten dan ook naar geweekte pinda’s en daar werden we niet echt wild van. De gestoomde inktvis bleek niet schoongemaakt te zijn en kregen we dus inclusief inkt en baleinen. We konden niet ontdekken of er ook ingewanden in zaten, maar hadden wel binnen 2 happen besloten dat we dit niet allemaal gingen opeten. En daarna kwam dus de gegrilde inktvis nog. In dezelfde conditie. We hebben de inktvis maar een beetje bedekt met schelpen, hebben afgerekend en zijn vertrokken. We hebben niet echt lekker gegeten maar zijn wel een ervaring rijker. Want bijzonder was het wel.

Onderweg terug naar het hotel hebben we nog even in een sky bar gezeten. Maarten zijn bestelling is nooit gearrivieerd en ik kreeg een vieze mierzoete watermeloensap. Ook hier gingen we wat teleurgesteld weg, hoewel het uitzicht mooi was.

Dit was vooralsnog zeker niet de beste dag van de vakantie. Gelukkig zou heel de dag ruimschoots gecompenseerd worden door de terugweg. We waren moe en moesten de volgende dag vroeg op voor de grotten. We liepen langs de rivier en het park terug naar het hotel en werden bij het park aangesproken door een student die ons een youtube clipje wilde laten zien op zijn telefoon. Hij wilde weten wat we ervan vonden, maar we snapten niet zo goed wat hij nou van ons wilde. Uitendelijk bleek dat hij Engels wilde oefenen en hij wilde ons meenemen naar zijn vrienden die een eindje verderop in het parkje zaten. We liepen mee en werden daar op zijn zachtst gezegd warm onthaald. Het bleek een hele klas te zijn die Engelse les kreeg. Ze moesten in groepjes een Engels liedje zingen en waren wildenthousiast dat we wilden blijven kijken. We moesten mee jureren en Maarten mocht vertellen hoeveel punten elk groepje gekregen had.

Daarna wilden ze dat we met de groep op de foto gingen, namen we afscheid en liepen we door richting hotel.
Terwijl we een (niet zo lekkere) Vietnamese pizza kochten werden we aangesproken door een wat oudere jongen. Het bleek een leraar Engels te zijn die Engels aan het oefenen was met zijn studenten. Hij kocht een suikerriet drankje voor ons (hier zonder limoen) en daar zaten we weer. We hebben ruim een uur met ze zitten kletsen. Ze schreven woorden die ze niet kenden op en het was heel gezellig. De leraar was stomverbaasd toen hij hoorde dat jonge kinderen in Nederland  om 7 uur naar bed moeten. Hij kon het bijna niet geloven en was het er ook niet echt mee eens. We hebben vooral gepraat over het dagelijks leven.

Rond half 11 liepen we helemaal in ons nopjes terug naar het hotel. Erg grappig dat een van de saaiste dagen van de vakantie met de meeste tegenvallers omsloeg naar een van de leukste avonden. Het saaie parkje van de heenweg was veranderd en een enorm gezellige bruisende plek vol gezelligheid en we maakten zomaar een avond tussen de Vietnamezen in het dagelijks leven mee.